Wij, christenen van de Sovjetunie

Tatiana Goritcheva werd in 1947 in Leningrad geboren, zij studeerde filosofie en radiotechniek. Toen zij 26 jaar oud was, bekeerde zij zich tot het christendom. Samen met andere Leningradse vrouwen richtte zij de eerste vrouwenbeweging op in de Sovjetunie, zij organiseerde religieuze seminaries en gaf twee ondergrondse tijdschriften uit. Na talrijke verhoren en arrestaties werd zij in 1980 uit de Sovjetunie verbannen. Zij verblijft nu in Parijs.

Zij stond voor een schitterende carrière en toch was zij bijna te gronde gegaan door zelfbedrog. De communistische jeugdleidster en filosofiedocente vlucht in een leven van buitensporigheden, zij loopt warm voor westerse en oosterse filosofieën en houdt zich bezig met yoga. Tot zij tijdens een meditatie het Onzevader aantreft en zo met het geloof in aanraking komt, dat heel haar leven zal veranderen. Zij begrijpt ‘met heel haar wezen dat God bestaat, een God die uit liefde mens werd’. Tatiana Goritcheva vertelt over de fascinerende wereld van het geloof dat zij ontdekte, over de kerk in Rusland, die zij trouw zal blijven ondanks vervolging en gevangenschap, een kerk die ook in de huidige moeilijke omstandigheden standhoudt dank zij de toewijding van haar zielzorgers, die diep in het hart van de mensen kijken. Dit boek is een indrukwekkend getuigenis over de Russische mens, over de zin van leed en vervolging en over het feit dat het godsdienstige gevoel onuitroeibaar is. Het is ook een appèl aan ons, westerlingen, om ernst te maken met ons geloof.