De geestelijke tabernakel

“De geestelijke tabernakel” verwijst naar een werk van de middeleeuwse mysticus Jan van Ruusbroec, waarin hij de tabernakel uit de Bijbel symbolisch interpreteert als een weergave van de menselijke ziel en haar relatie tot God.
In zijn boek “Van den geestelijke tabernakel” gebruikt Ruusbroec de beschrijving van de aardse tabernakel, zoals te vinden in het Oude Testament, als een metafoor voor de spirituele reis van de gelovige. De verschillende onderdelen en handelingen binnen de tabernakel (zoals het altaar, de kandelaar, het reukofferaltaar, de offers en de priesterlijke handelingen) worden geïnterpreteerd als symbolen voor innerlijke processen en de ontwikkeling van de ziel op weg naar God.
Ruusbroec’s benadering is mystiek van aard, waarbij hij de nadruk legt op de persoonlijke ervaring van God en de vereniging van de ziel met het goddelijke. De tabernakel wordt zo een symbool voor de innerlijke tempel, de plaats waar de mens God kan ontmoeten en waar de goddelijke aanwezigheid woont.
Samenvattend: “De geestelijke tabernakel” van Jan van Ruusbroec is een mystieke uitleg van de aardse tabernakel, waarbij de onderdelen en handelingen ervan worden gezien als symbolen voor de spirituele reis van de menselijke ziel naar God.