ΕΛΕΝΗ

“Ο εμφύλιος ήταν για πολλά χρόνια ένα σημείο σκοτεινό και κλειστό. Το μεγάλο εθνικό ταμπού. Το μυστικό της ιστορίας. Για τις γενιές που μεγάλωσαν σ’ αυτή την περίοδο, τα πέτρινα χρόνια του εμφυλίου υπήρξαν ο απαγορευμένος καρπός της ιστορικής γνώσης, η κρυφή ντροπή της ελληνικής κοινωνίας.
Η σύγχρονη Ελλάδα είναι, επιτέλους, έτοιμη μετά από την κατασίγαση των παθών, από τη μαθητεία στη δημοκρατία και τη νέα ευρωπαϊκή ποιότητα, να αντιμετωπίσει τις μαύρες σελίδες της ιστορίας της.” (Κάρολος Παπούλιας)

“Το βιβλίο Ελένη το χρωστούμε στη νεότερη γενιά. Ένα βιβλίο που, πριν από πολλά χρόνια, μας συγκλόνισε όλους μας. Ένα βιβλίο που αναφέρεται σε μια δύσκολη, πονεμένη περίοδο της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας. Η Ελένη επαληθεύει αυτό που εγράφη στη ρήση ότι η δύναμη της τέχνης ορισμένες φορές αποκαθιστά την ιστορική αλήθεια.” (Κωνσταντίνος Μητσοτάκης)

“Άνθρωποι που αγαπούσαν την πρόοδο, που αγαπούσαν την πατρίδα, που είχαν ευγενικές φιλοδοξίες, μεταβάλλονται μέσα από μια διαδικασία, την οποία πολύ καλά αναλύει, σε τυράννους και καταπιεστές των ίδιων τους των φίλων, των ίδιων τους των συναγωνιστών, του ίδιου τους του χωριού.
…Αυτή η περιγραφή έκανε το βιβλίο του Γκατζογιάννη μεγάλη λογοτεχνική επιτυχία και έδωσε σ’ αυτό το βιβλίο μια θέση στην ελληνική πολιτική μυθιστοριογραφία.” (Θεόδωρος Πάγκαλος)

“Το βιβλίο είναι ένα ρεπορτάζ, κατά τη δική μου εκτίμηση, ο συγγραφέας άλλωστε το δηλώνει, ωστόσο δεν στερείται μεγάλων λογοτεχνικών αρετών. Χαρακτηρίζεται από τη σκληρότητα της εποχής, αλλά κι από μια τρυφερότητα που, κατά κάποιον τρόπο, υπαγορεύεται από τη σχέση του συγγραφέα με το κύριο πρόσωπο, το τραγικό πρόσωπο της μητέρας του.
…Συχνά ένιωθα τα μάτια μου να βουρκώνουν.” (Θανάσης Βαλτινός)