ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΙΣΧΥΛΕΙΑΣ ΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ

Προαιώνιος προορισμός του ανθρώπου είναι να ζει σε αρμονία με τον κόσμο και τον Θεό. Στο έργο αυτό επιχειρείται να φωτιστούν μέσα από την κοσμολογία του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού πτυχές της αισχύλειας τραγωδίας, που εκφράζουν τη διαχρονική αγωνία του ανθρώπου για τη θέση του στον κόσμο. Οι συγκλίσεις και οι αποκλίσεις ανάμεσα στη θεολογία του αγίου Μαξίμου και του ποιητικού στοχασμού του Αισχύλου εξετάζονται σε αναφορά με τα θεμελιώδη θέματα της προέλευσης και δημιουργίας του κόσμου, της πτώσης του ανθρώπου και του κόσμου, της αναζήτησης και της κατοχύρωσης της ελευθερίας του ανθρώπινου προσώπου και της προοπτικής της εν Χριστώ σωτηρίας σε σχέση με το ρόλο της μοίρας και του τραγικού πεπρωμένου. Εξετάζεται, επίσης, η σύνθετη προβληματική της σχέσης του σύγχρονου ανθρώπου με τον κόσμο και τον Θεό, εστιάζοντας στην τραγική πραγματικότητα της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος.